Hydra

Hydra (Grecja) – ta najładniejsza wyspa Zatoki Sarońskiej należy do najmodniejszych i najdroższych ośrodków wakacyjnych Grecji.

Hydra (Idra) – to przede wszystkim malowniczy port w kształcie niemal zamkniętej podkowy. Otaczają go strome zbocza, na których wznoszą się białe domki z szarymi ścianami i dachówkami koloru cegły i białymi obramieniami okien.

Okres świetności wyspy przypada na wiek XVIII i XIX, kiedy jej flota wyprawiała się do dalekiej Ameryki. To wtedy powstały największe fortuny i wspaniałe rezydencje.
Idra liczy zaledwie 3 tys. mieszkańców. Kiedyś była potęgą (na początku XIX w. liczyła ponad 20 tys. mieszkańców). W czasie wojen napoleońskich miała dziesięć razy więcej mieszkańców i złożoną ze 150 statków flotę, która kontrolowała handel na Morzu Śródziemnym.

Hydra żyje z turystów, którzy przypływają tu promami z Aten i jachtami z całej Europy. Wzdłuż nabrzeża ciągną się restauracje, sklepy z biżuterią i pamiątkami. W latach sześćdziesiątych Hydrę upodobali sobie także artyści i do dziś czuje się tu atmosferę artystycznej bohemy.

Jest wyspą chronioną, panuje tu całkowity zakaz ruchu pojazdów mechanicznych, nie ma samochodów ani nawet motorów. Komunikacja ogranicza się do osiołków i mułów, które dodają Hydrze uroku. Autobusy wodne (kaiki) dowożą turystów z plaży i na nią. Wzdłuż wybrzeży znajdują się osady domków letniskowych i kilka monastyrów.

Stolica wyspy naprawdę zachwyca. Na skalistych zboczach Idry wyrastają kamienne rezydencje i pastelowe neoklasycystyczne domy, przetykane żółtymi, czerwonymi i pomarańczowymi kwiatami opuncji. Przy wejściu do portu stoją armaty, a przystań wypełniają jachty, żaglowce i rybackie łodzie. Znajdziemy tu XIX-wieczne rezydencje dawnych kupców i kapitanów, jak np. rezydencja Koundouriotisa wzniesiona pod koniec XVIII w. z wiernie zrekonstruowanymi ozdobnymi wnętrzami wypełnionymi XIX-wiecznymi meblami. Główna ulica miasteczka – Miaouli pnie się w górę zbocza i po około 2 km doprowadza do męskiego monastyru Profitis Ilias. Nieco dalej, w malowniczym otoczeniu wznosi się żeński klasztor Agia Efpraksia. Na południowy-zachód od góry Erotas (najwyżej położonego punktu archipelagu) ścieżka prowadzi do maleńkiej osady Episkopi, otoczonej gajami oliwnymi i winnicami, w której kryją się ruiny domostw z czasów bizantyjskich.

Rozliczne plaże występują w zatoczkach naokoło wyspy: kamienista plaża Kamini, żwirowa Vlychos, piaszczysto-żwirowa Mandraki, wszystkie otoczone są tawernami i przytulnymi pensjonatami.

Autor: Katarzyna Domańska