Wybrzeże M. Jońskiego od Sagiady do Prevezy

13 06 2022

Sagiada

Sagiada to ostatni port Grecji kontynentalnej przed granicą z Albanią. Leży on dokładnie naprzeciwko miasta Korfu w odległości niecałych 13 Mm. Sagiada jest niewielkim portem, jednak dość znanym w regionie, głównie dzięki znakomitym tawernom rybnym.

Większość mieszkańców utrzymuje się z rybołówstwa, a na północ od portu znajdują się liczne farmy rybne, w których hoduje się głównie dorady.

Planujesz czarter jachtu w Grecji? Te informacje mogą Cię zainteresować…

Czarter jachtów w Grecji

Co ciekawe, aż 90% tych ryb trafia za granicę, głównie do Włoch. Wynika to z tego, że większość Greków wciąż woli zapłacić więcej za rybę złowioną w naturalnym środowisku, aniżeli za tańszą, hodowlaną. Hodowcy ryb, chcąc promować lokalną „produkcję”, co roku (w sierpniu) organizują „festiwal ryb”, który właściwie powinien nazywać się świętem dorady. Miejscowe stowarzyszenie rybaków dostarcza około 4 tys. ryb, a gmina zapewnia darmowe wino i muzykę na żywo. Impreza na plaży trwa niemal do świtu.

Jak już wspominaliśmy, region ten słynie z doskonałych owoców morza i ryb, więc w lokalnych tawernach możecie je zjeść przez cały rok. Nie ma znaczenia, którą z tawern wybierzecie, bo wszędzie gotują doskonale.

Jeśli nie straszny wam godzinny spacer (ok. 4 km pod lekką górkę), to proponujemy odwiedzenie opuszczonej wioski Palia Sagiada, skąd roztacza się wspaniały widok na Morze Jońskie.

Wioska została opuszczona przez jej mieszkańców podczas II wojny światowej, kiedy to została spalona przez Niemców i muzułmanów z sąsiedniej wioski. Obecnie wciąż widać tam na wpół zrujnowane dawne rezydencje, domy, kościoły i inne zabudowania. Wszystko ukryte jest wśród drzew i zieleni, a spacer starymi brukowanymi uliczkami pozostawia niesamowite wrażenie.

Jakimś cudem zachował się tam jednak kościół Agios Georgios, w którym co roku (26 lipca) obchodzone jest święto patrona. Drugi raz to opuszczone miejsce ożywa 23 sierpnia, w rocznicę zniszczenia wioski. Ponieważ trudno nam było znaleźć to miejsce – brak jakichkolwiek znaków ułatwiających dotarcie do wioski – podajemy wam pineskę do mapy. Nie zapomnijcie też, by mieć przy sobie dokumenty, gdyż jest to obszar przygraniczny. Ponieważ zdarzają się tu próby nielegalnego przekraczania granicy, kontrole na tym obszarze są rzeczą normalną.

Port Sagiada 39°37,45’N 020°10,83’E

Port nie jest zbyt przyjazny dla żeglarzy. Jest w nim płytko (maksymalnie 2 metry) i ciasno, a dodatkową trudnością jest bardzo wąskie (zaledwie 12 metrów) wejście do portu. Nam udało się wpłynąć do portu dwukrotnie, jachtem 12 metrów długości o zanurzeniu 1,70 m i przy dobrej pogodzie. Cumowaliśmy wtedy rufą do zachodniego pirsu. Uwaga, przy kei wschodniej jest płytko.

Pływając większym jachtem stawaliśmy zawsze na kotwicy, korzystając z osłony, jaką daje północno-zachodni falochron. Przy dobrej pogodzie można też zacumować na zewnątrz portu, do południowego pirsu, gdzie jest trochę ponad 2 metry głębokości. Pomimo że do miasta Korfu jest niecałe 13 mil morskich, Sagiada jest rzadko odwiedzana przez jachty czarterowe, więc warto tu zajrzeć, jeśli szukacie portu poza utartym szlakiem.

Jeśli szukacie jeszcze większej ciszy i spokoju, możecie też stanąć na kotwicy w zatoce Pagania 39°39,6’N 020°5,9’E, leżącej ok. 5 mil morskich na północ. Ponieważ jest to region przygraniczny, postój w zatoce jest zakazany, ale w praktyce nikt go nie przestrzega. Jedynym utrudnieniem w kotwiczeniu są liczne farmy rybne.

Igoumenitsa

Igoumenitsa to najważniejsze miasto portowe pasażerskie i towarowe zachodniej Grecji. Oprócz promów na wyspy jońskie odpływają stąd też promy do Włoch. Igumenitsa obsługuje ok. 2 milionów pasażerów rocznie, wiec ruch w porcie, bez względu na porę dnia i roku, jest dość duży.

Ze względu na swoje położenie w dużej zatoce, już od starożytności miasto było ważnym punktem strategicznym. Niestety, miasto zostało niemal doszczętnie spalone podczas II wojny światowej, więc niewiele pozostało śladów po dawnej świetności tego miejsca.

Wzdłuż wybrzeża ciągnie się nadmorska promenada z niezliczoną ilością barów, tawern i sklepów, jednak – ze względu na sporą ilość „tranzytowych” turystów – nie jest to idealne miejsce na wypoczynek.

Port Igoumenitsa 39°30’N 020°15,75’E

Igoumenitsa to duży port promowy i handlowy, więc nie ma tu na razie miejsca dla żaglarzy.

Planowana od 2015 roku budowa mariny jachtowej jakoś nie rusza, więc jachty cumują na razie w północnej części portu. Można tam zacumować przy kei północno-wschodniej, jednak postój jest niezbyt wygodny. Od północy chroni nas falochron, jednak docierają tu fale wywoływane przez często kursujące promy. Z tego też powodu nie zalecamy stawaniu burtą do kei. W porcie Igoumenitsa staliśmy dotychczas tylko 2 razy i to wyłącznie z powodu złej pogody. Woda jest dostępna na kei, a paliwo dostarczane autocysterną.

Zatoka Valtou (Levitatsa) 39°31,20’N 020°10,4’E

Jeśli jakieś wyjątkowe okoliczności zmuszą was do postoju w tym rejonie, lepiej wybrać zatokę Valtou (Levitatsa) 39°31,20’N 020°10,4’E, leżącą przed wejściem do zatoki Igoumenitsa, niecałe 5 mil morskich od portu Igoumenitsa.

Zatoka składa się z trzech odnóg, z których pierwsza, licząc od zachodu, jest „zajęta” przez dużą farmę rybną. Dwie pozostałe, środkowa i wschodnia, nadają się do kotwiczenia. Uwaga, wpływając nocą do wschodniej odnogi, musicie uważać na słabo widoczną groblę oddzielającą rozlewiska Valtou od zatoki.

Plataria

Plataria to typowa wypoczynkowa miejscowość leżąca w głębokiej zatoce, którą otaczają dwa pasma górskie. Dzisiejsza nadmorska miejscowość to głównie hotele, pensjonaty i domy wakacyjne, wybudowane w latach 70. i 80., kiedy to większość mieszkańców górskich osad postanowiła osiedlić się nad morzem i żyć z turystyki. Nie jest to jednak tak głośne i oblegane miejsce jak pobliska Sivota.

Wiele razy słyszeliśmy i czytaliśmy o tawernie „Olga” polecanej ze względu na dobre jedzenie. Ale według nas najważniejszy powód jest chyba taki, że dla żeglarzy jedzących w tej tawernie właściciele oferują darmowe toalety i prysznic. Nam bardziej do gustu przypadła tawerna Petros. Darmowe prysznice dla żeglarzy również oferuje Limanaki.

Port Plataria 39°27,08’N 020°16,5’E

Platoria to leżący w dużej i głębokiej zatoce port, o wiele przyjemniejsze miejsce na postój niż pobliska Igoumenitsa.

Niestety w porcie cumuje bardzo dużo jachtów, w tym flotylle, więc trudno, szczególnie w sezonie, znaleźć tu miejsce. Od jakiegoś czasu funkcjonuje tu namiastka mariny, co jeszcze dodatkowo uszczupliło ilość miejsc. Jachty cumują do południowo-zachodniego pirsu lub do wschodniej kei, zaraz za krótkim, południowo-wschodnim falochronem.

Na kei jest prąd i woda, a paliwo dowożone jest autocysterną. Od 2020 roku w porcie jest informacja o zakazie rzucania kotwic; cumowanie tylko na muringach. Niestety – jak to w Grecji – aktualnie nie wszystkie muringi są „sprawne”, więc kwestię cumowania uzgodnić najlepiej z harbourmasterem (tel. +306979339887). Przy braku miejsc w porcie można stanąć na kotwicy na wysokości plaży. W porcie jest dużo tawern, kawiarni, klubów, są też sklepy.

Sivota

Na południe od Platarii leży następna miejscowość – Sivota, zwana też Mourtos. To typowy wakacyjny kurort z niewielkim portem i niedokończoną mariną. Obie nazwy miejscowości są używane zamiennie.

Nazwa Sivota (Syvota) jest używana od starożytności i pochodzi od wysepki, wokół której stoczyła się bitwa morska pomiędzy Korfu a Koryntem. Podczas okupacji tureckiej nazwę miejscowości zamieniono na Mourtos, a do pierwotnej nazwy Sivota wrócono dopiero w 1959 r. Niedaleko, na wyspie Lafkada, leży również Sivota (identycznie pisana), więc nie pomylcie się.

Sivota leży na dwóch wzgórzach w bardzo malowniczej zatoce osłoniętej przez dwie zielone wysepki: Agios Nikolaos i Sivota (Mavro Oros). Krystalicznie czyste wody, niezwykle urozmaicone i poszarpane wybrzeże z wysepkami w jej pobliżu tworzą bardzo malowniczy krajobraz. Atrakcją tego miejsca są jaskinie różnych rozmiarów na wybrzeżu wysepki Sivota, do których można dotrzeć tylko od strony morza.

Jedną z atrakcji Sivoty jest Blue Lagoon. Niesamowicie błękitna i przejrzysta woda w zatoce zachęca do kąpieli. W rzeczywistości zatoczka nazywa się Pisina, jednak od czasu, gdy nakręcono tu kilka scen z filmu „Błękitna Laguna“, nazwa ta przylgnęła do zatoki. To przepiękne miejsce jest celem wielu krótkich wycieczek, więc nie polecamy kotwiczenia w niej w ciągu dnia, szczególnie w sezonie; co innego wieczorem lub poza sezonem.

Sivota z roku na rok przyciąga coraz więcej turystów, a w szczycie sezonu wody wokół wybrzeża są naprawdę bardzo zatłoczone. Oprócz jachtów mnóstwo tu łodzi wycieczkowych, niewielkich motorówek, rowerów wodnych i skuterów. Wieczorem turyści zapełniają nabrzeżne tawerny i bary a zatoczki pustoszeją. 15 sierpnia obchodzone jest tu – jak i w całej Grecji – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, któremu towarzyszy muzyka na żywo, wspólne tańce i dobre jedzenie. Bardzo lubimy Sivotę, ale najczęściej żeglujemy tu w miesiącach „pozawakacyjnych”, by w pełni docenić urodę tego miejsca.

Port Mourtos (Sivota) 39°24,45’N 020°14,29’E

Port składa się z dwóch części: głównej kei miejskiej i nowego portu jachtowego. Keja miejska 39°24,46’N 020°14,35’E została parę lat temu powiększona i teraz mieści się przy niej kilkanaście jachtów. Jest tu prąd i woda, a paliwo dowożone jest autocysterną. Tawerny, kawiarnie, bary i sklepy oddzielone są od kei promenadą.

Przy wiatrach zachodnich i północno-zachodnich postój przy kei jest niebezpieczny. Tworzy się wtedy dość duża fala, która dopycha jacht do kei.

Port jachtowy 39°24,51’N020°14,27’E leży w północno-wschodniej części Sivoty i jest zdecydowanie bezpieczniejszy od kei miejskiej. Niestety port jest zajęty przez lokalne łodzie i jachty, i dla „obcych” nie ma po prostu miejsca. Przy braku miejsc w obu portach możecie stanąć na kotwicy nieopodal portu lub w jednej z licznych, pobliskich zatok.

Wysepka Ag. Paraskevi 39°23,19’N 020°16,4’E

W kanale oddzielającym wysepkę Aghia Paraskevi od stałego lądu jest dobre miejsce na krótki postój połączony z kąpielą. Przy ładnej plaży mieści się kompleks hotelowy, gdzie są bary i kawiarnia. Pamiętajcie tylko, że od pewnego czasu w Grecji dość rygorystycznie, zwłaszcza w sezonie wakacyjnym, egzekwowany jest przepis zabraniający stawania na kotwicy bliżej niż 300 metrów od zorganizowanej plaży. Wpływając do kanału od strony północno-zachodniej, uważajcie na leżące na środku kanału skały.

Zatoka Perdika 39°22,7’N 020°16,85’E

Duża zatoka z plażą, przy której znajduje się camping. Jednak nie ma tu rzędów leżaków i jest spokojnie. Dobre miejsce na krótki postój,. Przy wiatrach zachodnich kotwiczenie jest niebezpieczne.

Zatoka Arilla 39°21,4’N 020°17,2’E

Kolejna duża zatoka z piaszczystą plażą. Jest tu kilka tawern i kawiarni. W południowej części zatoki jest mały port rybacki, w którym jest wystarczająco głęboko dla jachtów.

Jeśli znajdziecie wolne miejsce, to najwygodniej zacumować przy pirsie wschodnim. Jeśli nie wieje, a wewnątrz portu nie ma miejsca, możecie zacumować od zewnątrz tego pirsu. Uwaga, przy kei południowej i zachodniej jest płytko. Cała zatoka jest dobrym kotwicowiskiem. Niecałe pół mili morskiej na południe znajdziecie ładną, głęboko wcinającą się w ląd zatokę Stavrolimenas z niezbyt zatłoczoną piaszczystą plażą.

Zatoka Sarakiniko 39°17,24’N 020°20,35’E

Ładna zatoka z ładną, popularną, zorganizowaną plażą z
leżakami, barami i tawernami. Uważajcie na skałki w południowej części zatoki.

Płynąc dalej, w stronę Pargi, za zatoką Sarakiniko warto zobaczyć niewielki kościółek – Ag. Sostis, wybudowany pomiędzy dwoma skałami. Z brzegu prowadzą do niego schody, więc przy dobrej pogodzie można stanąć w pobliżu (np. w zatoce Ag. Sostis) na chwilkę na kotwicy i dopłynąć tam pontonem.

Płynąc dalej, tuż przed zatoką Valtou, na przylądku Keladi z
daleka można dostrzec wysoką dzwonnicę klasztoru Vlaherna. Niestety z tego
bizantyjskiego klasztoru pochodzącego z XIII w. niewiele już zostało, choć ruiny
są całkiem malownicze, a widok z góry zachwyca. Można tam dojść pieszo z portu
Valtou.

Parga

Parga to niezwykle urokliwe miasteczko, którego widok, szczególnie od strony morza, na długo pozostaje w pamięci. Już z daleka widać kolorowe domy ułożone amfiteatralnie na wzgórzu wokół niewielkiej zatoki oraz pozostałości weneckiej twierdzy na szczycie wzgórza nad miastem. Piękną scenerię uzupełniają też liczne wysepki przy wejściu do portu.

Na największej z nich – Panagii znajduje się niewielki kościół z dzwonnicą i ruiny niewielkiego zamku. Całość jest przepięknie oświetlona wieczorem.

Zamek został wybudowany przez Francuzów na początku XIX w. w celu lepszej obrony portu. Kościółek, dzięki romantycznej scenerii, wybierany jest często na miejsce ślubu, więc czasem można zobaczyć, jak para młoda i goście weselni przypływają na wysepkę przystrojonymi łodziami. Najlepszą porą na zwiedzanie miasta jest poranek, kiedy ulice nie są jeszcze tak oblegane przez rzesze turystów. Powolny spacer pod górę wąskimi uliczkami pełnymi kwiatów, między kolorowymi domami jest wówczas prawdziwą przyjemnością.

Idąc z miasteczka do portu, warto odwiedzić twierdzę, której lokalizacja zapewnia wspaniałe widoki na miasto, zatoki wokół niego i okoliczne wysepki. Zamek otoczony masywnymi murami wybudowali Wenecjanie na początku XIII w. Był on wielokrotnie przebudowywany i wzmacniany, co sprawiło, że praktycznie nigdy nie został zdobyty. Mieszkańcy Pargi przez wiele wieków znajdowali w nim schronienie przed atakami piratów, a zwłaszcza Turków. Dopiero w 1819 roku ta niezdobyta przedtem twierdza przeszła w ręce tureckie. Zamek sprzedano Alemu Paszy z Janiny, który przez wiele lat bezskutecznie próbował go zdobyć. Po tym fakcie mieszkańcy opuścili Pargę, uciekając na Korfu, gdzie się osiedlili. Większość wróciła dopiero w 1913 roku, gdy miasto zostało wyzwolone i przyłączone do państwa greckiego.

Co roku w sierpniu, na pamiątkę tych wydarzeń, hucznie obchodzi się tu święto „Pargina-Kanaria”. Jest to święto o charakterze religijnym i historycznym. 14 sierpnia na wyspie Panagia odbywa się festyn z muzyką na żywo i poczęstunkiem dla wszystkich. Natomiast 15 sierpnia wieczorem w porcie można oglądać „Varkarole”– symboliczny powrót mieszkańców Pargi do miasta. Dziesiątki łodzi, oświetlonych racami, przypływa z wyspy Panagia do portu, gdzie witane są muzyką i pokazem fajerwerków.

Jeśli będziecie mieli trochę czasu, warto wypożyczyć samochód, by zobaczyć twierdzę w Anthousa i rzekę Acheron:

Twierdza w Anthousa nazywana jest zamkiem Ali Paszy i robi wrażenie swą masywną konstrukcją; plusem są niesamowite widoki z góry. Budowla powstała w 1814 roku, by ułatwić tureckim wojskom kontrolowanie okolicy i atakowanie niezdobytej przez wiele lat Pargi. Wstęp na teren twierdzy jest bezpłatny, ale zwiedzając obiekt, należy bardzo uważać, gdyż stan murów jest bardzo kiepski. Jest to też frajda dla amatorów pieszych wędrówek, około 5 km trasy, nie tylko po płaskim terenie. Dla bardziej „zmęczonych” jeździ w sezonie pociąg turystyczny z Pargi.

Rzeka Acheron to jedna z ważniejszych atrakcji tego regionu. Według mitologii była jedną z pięciu rzek prowadzących do krainy zmarłych – Hadesu. Najlepiej dojechać samochodem w okolice miejscowości Glyki (20km od Pargi), skąd można spacerować korytem rzeki (warto zabrać buty do chodzenia po wodzie).

Krystalicznie czysta woda płynie pomiędzy wysokimi skalistymi ścianami, a w kilku miejscach spada z gór malowniczymi wodospadami. Inne atrakcje to: rafting, jazda konna po rzece. Można też po prostu posiedzieć w jednej z licznych tawern na brzegu rzeki.

Port Parga 39°16,98’N 020°24,06’E

Przy dużym, wysokim, betonowym pirsie, trudno jest zacumować. W sezonie jest on zajęty przez liczne statki wycieczkowe i wodne taksówki.

Nawet poza sezonem, gdy są wolne miejsca, nigdy nie odważyliśmy się na cumowanie do pirsu, gdyż według nas jest to niebezpieczne i łatwo uszkodzić jacht.

Najłatwiej i najbezpieczniej jest stanąć na kotwicy w sąsiedniej zatoce Valtou. Zatoka jest duża i bezpieczna, jedynie w sezonie utrudnieniem może być duży ruch wszelkiego rodzaju „pływadeł”.

W

Port Valtou

W zachodniej części zatoki leży port Valtou, zwany niekiedy na wyrost mariną.

Można w nim zacumować przy pirsie wschodnim od wewnątrz lub na zewnątrz portu.

Ciekawostką jest możliwość zacumowania prawie na plaży, gdyż w porcie jest na tyle głęboko, że można dosłownie wjechać dziobem jachtu balastowego na samą plażę.

Zatoka i port Ammoudia 39°14,28’N 020°28,65’E

Bardzo bezpieczna zatoka, w której jest nietypowy port, leżący w ujściu rzeki Acheron.

Łodzie rybackie i jachty z małym zanurzeniem cumują przy umocnionym brzegu rzeki. Jachty z większym zanurzeniem stają na kotwicy w porcie. W miasteczku jest dużo tawern, kawiarni i sklepów. Atrakcją jest rzeka Acheron, o której pisaliśmy wyżej.

Port Ligia 39°09’N 020°33,97’E

To nasz ulubiony port w tej części Grecji. Wejście do portu jest bardzo trudne, a przy większej fali wręcz niebezpieczne.

Nawet przy dobrych warunkach pogodowych musicie zachować dużą ostrożność, gdyż wejście do portu jest bardzo wąskie. Dodatkowym utrudnieniem są liczne skały i rafy.

Jachty cumują do północnego betonowego pirsu lub przy północnej kei. W porcie znajdziecie bardzo lubianą przez nas tawernę – Skaloma, która serwuje wspaniałe ryby i owoce morza. Właściwa miejscowość Ligia, w której znajdziecie inne tawerny i sklep leży ok. 1 km od portu.

Autorzy: Elżbieta i Piotr Kasperaszek

Od 30 lat przemierzają Grecję jachtem i nie tylko. Autorzy 7 przewodników żeglarskich o Grecji, w tym jeden „242 miejsca w Grecji, które można zobaczyć, żeglując” adresowany nie tylko dla żeglarzy oraz książki kucharskiej o kuchni greckiej. Przez wiele lat publikowali artykuły w Żaglach i Jachtingu. Pierwszy przewodnik – „Grecja, najlepsze trasy dla żeglarzy” uzyskał dwie prestiżowe nagrody: Nagrodę im. Leonida Teligi za rok 2015 oraz Nagrodę Magellana, za najlepszy przewodnik za rok 2015. Przewodnik „242 miejsca w Grecji, które można odwiedzić, żeglując” został wyróżniony przez Magazyn Literacki KSIĄŻKI, w kategorii – najlepsze publikacje turystyczne 2022 roku.